کروس:
خونه خوبه خونه ، مامانم امیدِ
خونه خوبه بوی ، مامانمو میده
خونه خوبه خونه ، مامانم امیدِ
خونه خوبه بوی ، مامانمو میده


ورس 1:
اون بیرون خبری نیـ به جز ، چشم های بارونی
به جز ، آدمای مجبور مثه خودت ، که به اجبارِ با اونی
اون بیرون خبری نیـ به جز ، بدهکار و آلوده ها
ثمرۀ سگ دو هاتم که زرشکا و زالومه ها
اون بیرون خبری نیـ به جز ، صفِ پُشتِ هم چیدن
به جز ، آدمای خسته که به زور با شکمِ گُشنه خندیدن
پُرِ دود پُرِ جوب پره خون مردایی که کردن پُشت به جنگیدن
آدما فحش به هم میدن ، این چیزارو پُشتِ هم دیدن


کروس:
خونه خوبه خونه ، مامانم امیدِ
خونه خوبه بوی ، مامانمو میده
خونه خوبه خونه ، مامانم امیدِ
خونه خوبه بوی ، مامانمو میده


ورس 2:
این ضربُ المثلِ نابُرده رنج گنج نمیدونم چی چی رو کی گفته؟!
باید دستشو بوسید // خیلی جاها شدیم خسته و کوچیک
تو یه فضای بسته و موزیک // هه ، آره تو فضای بسته و موزیک
عجب ، مگه داریم؟! ، خیلی درد خیلی مشکلات خیلی دعوا خیلی بی پولی داشتیم
به خیلیا گفتیم میموندی کاشکی // خیلی زمین خوردیم و نشد هیچ جوری پا شیم
کلّی فاصله با پیروزی داشتیم // و یاد گرفتیم دنیا جای پیزوریاش نیـ
یه سری چیزارم خُب نمیشه که گفت آخه اُفت داره ، اینجا میدونی جاش نیـ
چقدِ خوردیم پس گردنی // دیگه حالِ پارتی و مست کردن نیـ
یاد گرفتیم مرام بعضی رفیقا حتی بدترِ از اجنوی ، یاد گرفتیم حسادتِ رفیق از رقابتِ رقیب خطرناکترِ
اونی که میکنه خطر پاک ترِ // میبره اونی که میمونه عقب آخرش
نه حوصله ی نصیحت دارم // نه سَر در میاره کسی از کارم
نه میدونه چیزی کسی دَربارم و // خودمو بستم به مسیرم کارم
من با یه موجِ بیمار // تکیه به کُنجِ دیوار
خسته از همه خسته از خالی بودنِ جای صدام توی برج میلاد


ورس 3:
داستانِ عجیبیه // دلم تنگِ واسه مجیدیه
واسه بچگیام ، واسه زادگام // واسه مدرسه ، واسه باشگام
واسه زبری دستای بابام // اخمای آقام ، حرفای مامان
اینی که هستم فرق داره باهام // واسه اینه که درد داره کارام
دلم تنگِ واسه عادی بودن // واسه دور از چیزای مادی بودن
آره یه جورایی کندم از همه // اینجوری توقع هات کمتر ازمِ
ترجیح میدم تنها بشینم بی اعتنا به هرچی هر طرفمه
هرکی هر طرفمه // وقتی درد نداری همدم ان همه


اوترو:
خونه خوبه خونه ، مامانم امیدِ
خونه خوبه بوی ، مامانمو میده
خونه خوبه خونه ، خونمون ایرانِ
به خدا اون بیرون هیچ خبری نیـ
همه چی همینجاست ، تو خونمون ، تو همین خاک
سلامتی همه اونایی که تو همین خاک متولد شدن
واسه همین خاک جنگیدن و جزوِ همین خاک شدن
سلامتی شهیدا ، حاج حسینا ، تو دلی ها
سلامتی ناصر حجازی ها ، ایرج قادری ها
سلامتی استعدادایی که ستاره نشدن اما ایرونی موندن و اسطوره میشن
سلامتی اسطوره هایی که با بی لطفی خدافظی کردن
آقا مهدوی کیا ، علی آقا کریمی
سلامتی داداشیای تو زندون ، دست فروشای تو میدون
سلامتی پدر مادرا ، سلامتی دست تنگا ، سلامتی درد دیده ها ، داغ دارا ، بیمارا

نظرات شما عزیزان:

مهسا

ساعت15:16---21 تير 1392

[وب سایت] - [ایمیل]

مرسی خوب بود فقط ی خرابکاری آخرش شده بود مگه سلامتی رو برا مرده ها هم میگن؟معمولا سلامتی رو برا مریضا و.. میگن مثلا ناصر حجازی یا شهیدایی ک مردن سلامتی ب چ دردشون میخوره؟؟!!!!

رها

ساعت11:49---5 خرداد 1392

- [ایمیل]

دستتون دردنکنه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: